الكون هيام إلا هنا
ما فيه أمارة للحياة
خر السكوت فوق الكلام
والليل سكون من غير نفس
والعتمة بترخ الضلام
فوق العيون عشان تنام
نام القمر
على كتاف القدس والأقصى الحزين
وغراب ما بين جلد الضباب
وياه كتاب ما لهوش دين
يمكن شيطان
يمكن بشر بقلوب حجر
يمكن ضمير بلا ضمير
عن حقنا غمض وغاب
قاعد ومستنى الهوى
يفتح بيبانه للجيوش
تغرف فى موت
والواد على شمعة بتاكل نفسها
فى قوضة مكشوف ضهرها
سهران بيغزل فرحته
ينسجها فستان الأمل
وطرحة طارحة فى قلبها
حنة وجنة فى حضنها
يحضن بشوق
والصبح ياخده من يديه
يخرج يلاقى الشمس بتطبطب عليه
والأرض ليه متزوقة
لحظة لقى طال انتظارها من زمن
والفرحة فى عيون الزيتون
تلغى فى قاموسه المحن
حتى الحمام اللى انقتل
طاير بيرقص فى السما
من غير كفن
و حاجات كتير فى كتاب تاريخه المنتظر
عَدَّت ساعات
والفجر لساه ما اتولد
فتش فى جيبه مالتقاش نتفة بريق
والحلم كش بين يديه
والدمعة فرت من عينيه
ما اعرفش ليه
قام الولد من فرشته جسمه اتنفض
لما شَعَرْ أن الصراخ بلع السكوت
والأرض بتهز السكن
جري على باب الخروج
ما حصلوش
والسقف فوقه إنفجر
نزل مطر يشبه بارود
وفيه شظايا م الشجب
خلى الحيطان وقعت عليه
والحلم لسه ما ابتدى
والشمعة جنبه تودعه
هو ومن راحوا معاه
كفين ولاد متشوقين
كفين بنات متزوقين
كفين نساء كفين شيوخ
كفين عيال متوسمين
إن حتى ماتوا فى حلمهم
لكن فى أحلام اللى باقى منهم
يحيا الوطن
يحيا الوطن
